مزلق
لغتنامه دهخدا
مزلق . [ م ُ ل َ ] (ع ص ) لغزانده . لغزانیده . لغزش داده شده . || ناقه ٔ بچه افکنده . || به نظر تیز نگریسته شده . || موی سترده شده . || پیوسته تیز داشته شده (مثلاً آهن ). || نیک آلوده شده به روغن و جز آن . (از منتهی الارب ) (از اقرب الموارد).
