مسابعة
لغتنامه دهخدا
مسابعة. [ م ُ ب َ ع َ ] (ع مص ) چیزی به هفته فرا دادن . (تاج المصادر بیهقی ). به هفته دادن . || جماع نمودن . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). || فخر نمودن به کثرت جماع . || فحش گفتن و همدیگر را دشنام دادن . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). سِباع . و رجوع به سباع شود.
