مسأله گو. [ م َ ءَ ل َ / ل ِ ] (نف مرکب ) مسأله گوی . مسأله گوینده . گوینده ٔ مسأله . بیان کننده ٔ مسائل . کسی که احکام شرعی فرعی را در مورد عبادات یا معاملات برای مردم بیان میکند. آنکه حکم مجتهد را درباره ٔ موضوعی برای مقلد بیان مینماید : و مسأله گوئی یا نکته جویی یا فصیح سخنی . (ترجمه ٔ محاسن اصفهان ص 141).

مسأله گو

مسأله گوی

مسأله گویی

مسأله آموز

مسأله

مسألة

مسالة

rhetorical question

مسایل

نکته جو

affaire

lassiehood

ذرق

پیش پر

حرف العلة

انقیاص

جانی آباد

لغت‌نامه دهخدا