مسبوهلغتنامه دهخدامسبوه . [ م َ ] (ع ص ) نعت مفعولی از مصدر سبه . رجوع به سبه شود. || پیر خرف . (منتهی الارب ). آنکه بسبب پیری عقل خود از دست داده باشد. (اقرب الموارد). مسبه . و رجوع به مسبه شود.
