مستأحد
لغتنامه دهخدا
مستأحد. [ م ُ ت َءْ ح ِ ] (ع ص ) نعت فاعلی ازمصدر استیحاد. تنهاشونده . (منتهی الارب ). منفرد. (اقرب الموارد). آنکه تنها می ماند. (ناظم الاطباء). رجوع به استئحاد و استیحاد شود. || آنکه آگاهی میدهد. || آنکه می داند. (ناظم الاطباء).
