مستأکملغتنامه دهخدامستأکم . [ م ُ ت َءْ ک ِ ] (ع ص ) نعت فاعلی از مصدر استیکام : موضع مستأکم ؛ جائی که پشته و اکمه گردیده است . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). رجوع به استئکام و استیکام شود.
