مستبذلغتنامه دهخدامستبذ. [ م ُ ت َ ب ِذذ ] (ع ص ) نعت فاعلی از استبذاذ. به معنی مستبد است . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). خودرأی . خودکامه . رجوع به استبذاذ و مستبد شود.
