مستبری

مستبری ٔ. [ م ُ ت َ رِءْ ] (ع ص ) نعت فاعلی از استبراء. برأت خواهنده از گناه یا از دین و وام . || آنکه طلب عمق و نهایت چیزی را کند تا آن را دریابد و قطع شبهه از او کند. || ترک جماع کننده تا حائض شدن زن . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). || پاک کننده ٔ مجری از بول . (منتهی الارب ) (از ذیل اقرب الموارد). و رجوع به استبراء شود.