مستسریلغتنامه دهخدامستسری . [ م ُ ت َ ] (ع ص ) نعت فاعلی از استسراء. آنکه به شب سیر می کند. || آنکه بهترین ستور را بر می گزیند. (ناظم الاطباء). || آنکه با «سریه » و گروه سپاهیان خارج می گردد. (از ذیل اقرب الموارد). رجوع به استسراء شود.
