مستشری
لغتنامه دهخدا
مستشری . [ م ُ ت َ ] (ع ص ) نعت فاعلی از استشراء. امور بزرگ و دشوار. (منتهی الارب ). اموری که عظیم و سترگ شده باشند. (اقرب الموارد). || ستیهنده . (منتهی الارب ). لجاجت کننده و استقامت کننده در امری یا در حرکت . (اقرب الموارد). رجوع به استشراء شود.
