مستوعیلغتنامه دهخدامستوعی . [ م ُ ت َ ] (ع ص ) گیرنده ٔ چیزی بطور کامل . || آنکه تنه ٔ درخت را از بن بر می کند. (از اقرب الموارد). و رجوع به استیعاء شود.
