مستوکثلغتنامه دهخدامستوکث . [ م ُ ت َ ک ِ ] (ع ص ) خورنده ٔ «وکاث ». (اقرب الموارد). آنکه ناشتاشکن می خورد. (ناظم الاطباء). و رجوع به استیکاث و وکاث شود.