مسرجةلغتنامه دهخدامسرجة. [ م ِ رَ ج َ ] (ع اِ) چراغدان . (دهار) (مهذب الاسماء). انائی که روغن و فتیله در آن جای دارد. ج ، مَسارج . (از اقرب الموارد): عکل المسرجة؛ پردردی شدن چراغدان . (تاج المصادر بیهقی ).
