مسمارسر
لغتنامه دهخدا
مسمارسر. [ م ِ ما س َ ] (ص مرکب ) دارای سری چون مسمار.که در سر مسمار دارد. با مسماری در سر :
بفرمود خسرو به پولادگر
که بند گران ساز، مسمارسر.
بفرمود خسرو به پولادگر
که بند گران ساز، مسمارسر.
فردوسی (شاهنامه چ دبیرسیاقی e 13 بیت 577).