مشاحن
لغتنامه دهخدا
مشاحن .[ م ُ ح ِ ] (ع ص ) دشمن . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد): عدو مشاحن ؛ ای مباغض شدید العداوة. (اقرب الموارد). و رجوع به مشاحنة شود. || در حدیث به معنی مبتدع . || تارک جماعت . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء).
