مشاهةلغتنامه دهخدامشاهة. [ م َ هََ ] (ع ص ) أرض مشاهة؛ زمین گوسپندناک . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (از اقرب الموارد) (مهذب الاسماء). زمین گوسپندناک که در آن گوسپند بسیار بود. (ناظم الاطباء).