مشأاةلغتنامه دهخدامشأاة. [ م ُ ] (ع مص ) (از «ش ء و») با کسی پیشی گرفتن . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). || نبرد کردن با کسی در دویدن . (از منتهی الارب ) (ناظم الاطباء).
