مشته

مشته . [ م َ ت َ / ت ِ ] (ن مف ) سرشته و خمیر. (فرهنگ رشیدی ) :
دل شب ارده و خرمای مشته
به چشم بنگی اسباب تمام است .

احمد اطعمه (از فرهنگ رشیدی ).

رجوع به مِشتَن شود.