مشربی
لغت‌نامه دهخدا
مشربی . [ م َ رَ ] (اِخ ) مولانا مشربی . از مشهد است و جوانی خوش طبع است . این مطلع از اوست :
ترک من هرگه که جا در خانه ای زین کرده ای
خانه ٔ زین را چو صورت خانه ٔ چین کرده ای .
مشارالیه به غایت لاابالی و بی تعین و لوند بود و این مطلع هم از اوست :
گهم دل بشکند گه ساغر عشرت ز دست افتد
مبادا دردمندی را شکستی بر شکست افتد.
ترک من هرگه که جا در خانه ای زین کرده ای
خانه ٔ زین را چو صورت خانه ٔ چین کرده ای .
مشارالیه به غایت لاابالی و بی تعین و لوند بود و این مطلع هم از اوست :
گهم دل بشکند گه ساغر عشرت ز دست افتد
مبادا دردمندی را شکستی بر شکست افتد.
(مجالس النفائس ص 70).
