مشرز

مشرز. [ م ُ ش َرْ رَ ] (ع ص ) آن که اطرافش با هم سخت و محکم بسته باشند و آن اعجمی است مشتق از شیرازه . (منتهی الارب ) (آنندراج ). مأخوذ از شیرازه ٔ فارسی ، هر چیزی که بعضی آن را به بعضی دیگر بسته و کنارهای آن را شیرازه زنند و به هم منضم کنند. (ناظم الاطباء). کلمه ٔ منحوت از شیرازه ٔ فارسی : کتابی مشرز؛ شیرازه کرده . (از یادداشت به خط مرحوم دهخدا).