مشک آلوده
لغتنامه دهخدا
مشک آلوده . [م ُ / م ِ دَ / دِ ] (ن مف مرکب ) مشک آلود :
که گور کشتکان باشد به خون اندوده بیرون سو
ولیکن زاندرون باشد به مشک آلوده رضوانش .
رجوع به ماده ٔ قبل شود.
که گور کشتکان باشد به خون اندوده بیرون سو
ولیکن زاندرون باشد به مشک آلوده رضوانش .
خاقانی .
رجوع به ماده ٔ قبل شود.