مشک بر
لغت‌نامه دهخدا
مشک بر. [ م ُ / م ِ ب َ ] (ص مرکب ) مشک آلود. مشک آگین . خوشبوی و معطر :
مشک بر گشت خاک عودی پوش
نافه خر گشت باد نافه فروش .
از آن مشک بر ابر گل ریخته
مه از سنبله سنبل انگیخته .
مشک بر گشت خاک عودی پوش
نافه خر گشت باد نافه فروش .
نظامی .
از آن مشک بر ابر گل ریخته
مه از سنبله سنبل انگیخته .
نظامی .
