مشیوحیلغتنامه دهخدامشیوحی . [ م َش ْ حا ] (ع اِ) مشیوحاء (بالقصر و المد). آنجا که گیاه درمنه روید. (از اقرب الموارد) (از محیطالمحیط). و رجوع به مشیوحاء شود.