مصاف دار

مصاف دار. [ م َ ] (نف مرکب ) مصاف دارنده . اداره کننده ٔ مصاف . که مدار جنگ مصاف بر آزمودگی و تدبیر و فرمان او باشد. جنگی . مبارز :
هر یک به گاه حمله چو صرصر مصاف دار
مر حمله را چو سد سکندر مصاف در.

سوزنی .

کس نی سوار دید که باشد مصاف دار؟
وز نی ستور دید که در ره غبار کرد؟

خاقانی .