مصیاف

مصیاف . [ م ِص ْ ] (ع ص ) زمینی که به دیر گیاه رویاند. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). || زمین باران تابستانی رسیده . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (آنندراج ). || مردی که ازدواج نپذیرد تا دوموی نگردد. (منتهی الارب ). مردی که زن نگیرد تا دوموی نگردد. (ناظم الاطباء). || ناقة مصیاف ؛ ماده شتر بچه دار. (از منتهی الارب ) (ناظم الاطباء).