ترجمه مقاله

مضا

لغت‌نامه دهخدا

مضا. [ م َ ] (ع اِمص ) مضاء . بُرندگی و تیزی :
در صد مصاف معرکه گر کند گشته ام
روزی به یک صقال به جای آید این مضا.

مسعودسعد (دیوان چ رشیدیاسمی ص 2).


ز چرخ گردان مهری ز کوه ثابت زر
ز چشم ابر سرشکی ز حد تیغ مضا.

مسعودسعد (دیوان چ رشیدیاسمی ص 8).


|| تندی . سرعت . روانی :
بود حیدر در مضاء حمله چون شاه جهان
تا به مردی این جهان آوازه ٔ حیدر گرفت .

مسعودسعد (دیوان ص 75).


گه ِ وقار و گه ِ جود، دست و طبع تو راست
ثبات تند جبال و مضاء تیز ریاح .

مسعودسعد.


نه داشت ثبات حزم تو کوه
نه یافت مضای عزم تو باد.

مسعودسعد.


زرای اوست نفاذی که در قضا باشد
ز وهم اوست مضائی که این قدر دارد.

مسعودسعد (دیوان چ رشیدیاسمی ص 88).


مضای عزمش بر روی باد بست جناح
ثبات حزمش در مغز کوه کوفت قدم .

مسعودسعد (دیوان چ رشیدیاسمی ص 350).


|| نفاذ. امضاء. عزم :
حشمتش را مضاء بهرام است
رتبتش را علو کیوان باد.

مسعودسعد.


در هر کار که اعتماد بر مضا و نفاذ تو کرده ام . (کلیله چ مینوی ص 234)... زن حکیم و خردمند داشت که به سداد و غنا و نفاذ و مضا مذکور باشد. (کلیله چ مینوی ص 350).
مضاء رای تو چون گوهر ظفر بنمود
خرد بدید که از برق چون جهد الماس .

سیدحسن غزنوی .


مضای خشم تو بر نامه ٔ اجل توقیع
نفاذ امر تو بر دعوی قضا برهان .

انوری (دیوان چ مدرس رضوی ص 357).


و رجوع به ماده ٔ بعد شود.
ترجمه مقاله