مضاجة
لغتنامه دهخدا
مضاجة. [ م ُ ضاج ْ ج َ ](ع مص ) با یکدیگر شور و شغب کردن . (تاج المصادر بیهقی ). همدیگر شور و غوغا نمودن و بانگ و فریاد کردن ونزاع و خصومت نمودن . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد) (آنندراج ) (از ناظم الاطباء). و رجوع به ضجاج شود.
