مضاربه
لغتنامه دهخدا
مضاربه . [ م ُ رَ / رِ ب َ / ب ِ ] (از ع ، مص ) یکدیگر را کتک زدن . || تجارت کردن در مال کسی به اینکه بهره ای از سود مر وی را باشد.
- مضاربه کار ؛ سوداگری که مایه ندارد و از مال دیگری سوداگری می کند. (ناظم الاطباء).
- مضاربه کار ؛ سوداگری که مایه ندارد و از مال دیگری سوداگری می کند. (ناظم الاطباء).