مطرمذ

مطرمذ. [ م ُ طَ م ِ ] (ع ص ) آن که بگوید و نکند. (منتهی الارب ) (آنندراج ). آن که همه سخن بود. (مهذب الاسماء). مردی که بگوید و نکند. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) (از محیطالمحیط). || ناآزموده کار. (منتهی الارب ) (آنندراج ). مرد ناآزموده کار. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) (از محیطالمحیط).