مطعم

مطعم . [ م َ ع َ ] (ع مص ) خوردن . || (اِ) طعام ، خوراک . ج ، مطاعم . (ناظم الاطباء). آنچه که خورند. (از اقرب الموارد) :
سیری آز و نیاز خلق جهان را
در کف رادش نهاده مطعم و مشرب .

سوزنی (دیوان چ شاه حسینی ص 18).

صوفئی از فقر چون در غم شود
عین فقرش دایه و مطعم شود.

مولوی .

|| سفره خانه . مهمانخانه . موضعالطعم . (از اقرب الموارد) (از محیطالمحیط).