مطیطاء

مطیطاء. [ م ُ طَ / م َ ] (ع مص ) خرامیدن و دست اندازان رفتن . (منتهی الارب ) (آنندراج ). تبختر و خرامانی و دست اندازان رفتن . (ناظم الاطباء). مطیطی [ م ُ طَ طا ] . رفتن با تبختر و دست اندازان . (از محیطالمحیط) (از اقرب الموارد).