معصفری
لغت‌نامه دهخدا
معصفری . [ م ُ ع َف َ ] (ص نسبی ) منسوب به معصفر. زردرنگ :
بس که زخشکی گلو روغن خام می خورد
چون یرقان گرفتگان گشته تنش معصفری .
و با چهره ٔ معصفری و پشت از بار حوادث چنبری ... به نزدیک شاه آمد. (سندبادنامه ص 133).
- معصفری آب ؛ آب به قرطم رنگ کرده . (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). آبی که با گل کاجیره یا عصفر آن را زردرنگ کرده باشند :
وان سیب چو مخروط یکی گوی تبرزد
در معصفری آب زده باری سیصد
بر گرد رخش بر، نقطی چند ز بسد
و اندر دُم او سبز جُلَیلی ز زمرَّد.
|| سرخ رنگ :
تا شکمْتان ندرم تاسرتان برنکنم
تا به خونتان نشود معصفری پیرهنم .
ای چشم تا برفت بت من ز پیش تو
صد پیرهن زخون تو کردم معصفری .
رفت قنینه در فواق از چه ، از امتلای خون
راست چو پشت نیشتر خون چکدش معصفری .
گویی از آن رگ گلو ریخته اند در رزان
این همه خون که می کند آتشی و معصفری .
بس که زخشکی گلو روغن خام می خورد
چون یرقان گرفتگان گشته تنش معصفری .
خاقانی .
و با چهره ٔ معصفری و پشت از بار حوادث چنبری ... به نزدیک شاه آمد. (سندبادنامه ص 133).
- معصفری آب ؛ آب به قرطم رنگ کرده . (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). آبی که با گل کاجیره یا عصفر آن را زردرنگ کرده باشند :
وان سیب چو مخروط یکی گوی تبرزد
در معصفری آب زده باری سیصد
بر گرد رخش بر، نقطی چند ز بسد
و اندر دُم او سبز جُلَیلی ز زمرَّد.
منوچهری .
|| سرخ رنگ :
تا شکمْتان ندرم تاسرتان برنکنم
تا به خونتان نشود معصفری پیرهنم .
منوچهری .
ای چشم تا برفت بت من ز پیش تو
صد پیرهن زخون تو کردم معصفری .
فرخی .
رفت قنینه در فواق از چه ، از امتلای خون
راست چو پشت نیشتر خون چکدش معصفری .
خاقانی .
گویی از آن رگ گلو ریخته اند در رزان
این همه خون که می کند آتشی و معصفری .
خاقانی .
