معصیة

معصیة. [ م َی َ ] (ع مص ) نافرمانی کردن . (تاج المصادر بیهقی ) (ترجمان القرآن ) (از منتهی الارب ) (از ناظم الاطباء). خارج شدن از اطاعت کسی و مخالفت کردن با فرمان وی و معاندت کردن با او. (از اقرب الموارد). مخالفت کردن بافرمان کسی از روی قصد. (از تعریفات جرجانی ) : الم تر الی الذین نهوا عن النجوی ثم یعودون لمانهوا عنه و یتناجون بالاثم و العدوان و معصیةالرسول . (قرآن 8/58). || (اِ) گناه و جرم . ج ، معاصی . (ناظم الاطباء). به مجاز زلت . (از اقرب الموارد). گناه . (کشاف اصطلاحات الفنون ). و رجوع به معصیت شود.