معطله

معطله . [ م ُ ع َطْ طِ ل َ ] (اِخ ) لقبی است که به وسیله ٔ اهل سنت مخصوصاً اشاعره به فرقی که از خداوند نفی اسماء و صفات می کرده اند داده می شد و باطنیان بیشتر به این اسم خوانده شده بودند. (خاندان نوبختی ص 264). آنان که نفی صفات کنند از باری تعالی . مقابل صفاتیه . (یادداشت به خط مرحوم دهخدا).و رجوع به بیان الادیان چ اقبال ص 21 و مُعَطِّل شود.