معظعظلغتنامه دهخدامعظعظ. [ م ُ ع َ ع ِ ] (ع ص ) سهم معظعظ؛تیری که در وقت رفتن بلرزد و چاوچاوان رود و پیچد. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب ) (از اقرب الموارد).
