معنقلغتنامه دهخدامعنق . [ م ُ ن ِ ] (ع ص ) زمین درشت و بلند که گرداگردش زمین نرم باشد. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). ج ، معانیق . (اقرب الموارد). || تندرو. ج ، معنقون ، معانیق . (از اقرب الموارد).
