معکوکةلغتنامه دهخدامعکوکة. [ م ُ ک َ ] (ع اِمص ) (از «م ع ک ») فراوانی و بسیاری . معکوکةالمال ؛ افزونی و بسیاری شتران . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء): معکوکة الماء؛ کثرت وفراوانی آب . (از اقرب الموارد) (از محیط المحیط).
