معکوکةلغتنامه دهخدامعکوکة. [ م َ ک َ ] (ع ص ) (از «ع ک ک ») محبوسة. (محیط المحیط). ابل معکوکة؛ شتر بندکرده . (منتهی الارب ) (از آنندراج ) (از ناظم الاطباء). شتر حبس کرده . (از اقرب الموارد).
