مغایظتلغتنامه دهخدامغایظت . [ م ُ ی َ / ی ِ ظَ ] (از ع ، اِمص ) مغایظة. نسبت به هم خشم داشتن : میان فایق و بکتوزون مشاحتی قدیم قائم بود و مغایظتی قوی مستمر. (ترجمه ٔ تاریخ یمینی چ 1 تهران ص 186). و رجوع به مغایظة و مغایظه شود.
