مغتل
لغتنامه دهخدا
مغتل . [ م ُ ت َل ل ] (ع ص ) تشنه . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). || شتر سخت تشنه . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). || مشتاق و آرزومند. (ناظم الاطباء). أنا مغتل الیه ؛ یعنی شوق او دارم . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد).
