مغتمط
لغتنامه دهخدا
مغتمط. [ م ُ ت َ م ِ ] (ع ص ) پیشی گیرنده . (آنندراج ) (از منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). || فروگیرنده به سخن و چیره گردنده . (آنندراج ) (از منتهی الارب ). آنکه فرو می گیرد کسی را به سخن و بروی چیره می شود. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد).
