مغسرا
لغت‌نامه دهخدا
مغسرا. [ م ُ س َ ] (اِ مرکب ) مغکده . سرای مغ. اقامتگاه مغ :
مرا ز اربعین مغان چون نپرسی
که چل صبح در مغسرا می گریزم .
و رجوع به مغ و مغکده شود. || کنایه از کره ٔ زمین . دنیا :
خود عهد خسروان را جز عدل چیست حاصل
زین جیفه گاه جافی زین مغسرای مغبر.
و رجوع به معنی آخر مغکده شود.
مرا ز اربعین مغان چون نپرسی
که چل صبح در مغسرا می گریزم .
خاقانی .
و رجوع به مغ و مغکده شود. || کنایه از کره ٔ زمین . دنیا :
خود عهد خسروان را جز عدل چیست حاصل
زین جیفه گاه جافی زین مغسرای مغبر.
خاقانی .
و رجوع به معنی آخر مغکده شود.
