مغنم
لغت‌نامه دهخدا
مغنم . [ م َ ن َ ] (ع اِ) غنیمت . (ترجمان القرآن ) (مهذب الاسماء). مال که از حرب کفار بی دسترنج حاصل شود. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (از ناظم الاطباء). غنیمت . غُنم . ج ، مغانم . (اقرب الموارد).
- المغنم البارد ؛ غنیمت طیب . (از اقرب الموارد).
|| حصول چیزی بی دسترنج . (منتهی الارب ) (آنندراج ). هر چیز که بی دسترنج به دست آید. (ناظم الاطباء).
- المغنم البارد ؛ غنیمت طیب . (از اقرب الموارد).
|| حصول چیزی بی دسترنج . (منتهی الارب ) (آنندراج ). هر چیز که بی دسترنج به دست آید. (ناظم الاطباء).
