مفاتکة

مفاتکة. [ م ُ ت َ ک َ ] (ع مص ) رویاروی آشکارا جنگ نمودن . (منتهی الارب ) (از ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). || با هم سخت درافتادن در چیزی مانند خوردن و جز آن . || با یکدیگر به کاری درافتادن . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). || پیوسته داشتن کسی را بر کاری . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). پیوسته به کاری داشتن کسی و مال او را خوردن . (از اقرب الموارد). || بیعانه دادن . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). دادن کسی را آنچه درخواست قیمت کرده در بیع. (از اقرب الموارد).