مفارده

مفارده . [ م َ رِ دَ ] (ع اِ) ج ِ مفردی . کسانی که در دوران سلاطین ممالیک جزء «حلقه » محسوب می شدند و از جندیهای «ممالیک »ممتاز و مشخص بودند. (از دزی ج 2 ص 251) : اهالی شهر را از مفارده و محترفه چنان حشر داد کردن وبیرون داد بردن که هرکه بازمی ماند دکان او غارت می کردند. (مسامرة الاخبار ص 126). و رجوع به مفردی شود.