مفارطة
لغتنامه دهخدا
مفارطة. [ م ُ رَ طَ ] (ع مص ) یافتن چیزی را و رسیدن به آن . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (از ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). || پیشدستی نمودن . فِراط. (منتهی الارب ) (از آنندراج ) (از ناظم الاطباء). با کسی پیشی گرفتن . (تاج المصادر بیهقی ) (از اقرب الموارد).
