مفاناة
لغتنامه دهخدا
مفاناة. [ م ُ ] (ع مص ) همدیگر نرمی کردن و آشتی نمودن . (منتهی الارب ) (آنندراج ). مدارا کردن با کسی و نرمی نمودن . (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). || آرام دادن . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (از ذیل اقرب الموارد).
