مفتون کاکوروی
لغت‌نامه دهخدا
مفتون کاکوروی . [ م َ ن ِ رَ ] (اِخ ) شیخ مؤمن علی بن شیخ ذوالفقار علی . از شاعران قرن سیزدهم هجری و منسوب به قصبه ٔ «کاکوری » است . از اوست :
با جنون باز آشنا کردم دل دیوانه را
از تب سودا دگر آتش زدم این خانه را
رشته ٔ زنار زیب دوش ایمان ساختم
بر سر زاهد شکستم سبحه ٔ صددانه را
از سر هر تار گیسوی تو در پیراستن
دست مشاطه رفو زد چاک زخم شانه را.
و رجوع به تذکره ٔ روزروشن چ رکن زاده ٔ آدمیت ص 755 و فرهنگ سخنوران شود.
با جنون باز آشنا کردم دل دیوانه را
از تب سودا دگر آتش زدم این خانه را
رشته ٔ زنار زیب دوش ایمان ساختم
بر سر زاهد شکستم سبحه ٔ صددانه را
از سر هر تار گیسوی تو در پیراستن
دست مشاطه رفو زد چاک زخم شانه را.
و رجوع به تذکره ٔ روزروشن چ رکن زاده ٔ آدمیت ص 755 و فرهنگ سخنوران شود.
