مفغر

مفغر. [ م َ غ َ ] (ع اِ) مفغرة : و ملک هند با حشم خویش از نهیب آن لشکر با پناه کوهی حصین نشست و به مخرمی میان دو کوه بلند التجا ساخت و مفغر و مدخل آن مضیق به فیلان کوه پیکر استوار کرد. (ترجمه ٔ تاریخ یمینی چ 1 تهران ص 350). و رجوع به مدخل بعد شود.