مقصاةلغتنامه دهخدامقصاة. [ م ُ ق َص ْ صا ] (ع ص ) شاة مقصوة و مقصاة؛ میشی که کنار گوش وی اندکی بریده شده باشد. (از اقرب الموارد). و رجوع به مقصوة شود.
